dən-dən

z.

1. Dənələri ayrı-ayrı duran, bir-birinə qarışmayan (yapışmayan). Plovun düyüsü dəndən idi. Ə. Vəl..

2. Damcı-damcı, gilə-gilə. Şollar suyu çiçək kimi dəndən olub hovuza tökülür. . M. C.. Hərdən yağış damcıları axıb dəndən; Düşür yerə yarpaqların üzərindən. B. V..